A Dama do Castro era a meiga máis antiga do Castro. Adoitaba ser fuxidía e esquiva, aparecía como espírito cando menos a esperaban. Vestía de branco, un vestido longo ata os pés que arrastraba un pouco facendo cola por detrás. Cóntase que cando alguén tenta sacar proveito dela, a Dama non o concede, só axuda a persoas que están a sufrir ou que son humildes e pobres. A Dama do Castro era alta, moi vella e moi engurrada, co pelo longo branco coma as súas roupas e unhas mans osudas que adoitaban colocar diante do peito coma se agarrase o corazón.
Alexandra e Ana teñen un aspecto moi moderno: os cabelos con mechas, usan vaqueiros axustados e tamén lles gusta levar fulares no pescozo. Son unas meigas moi simpáticas e amables, teñen unha mente moi liberal e relaciónanse con todo o mundo.
Ebura era moi lista; xa que cada vez que aconsellaba a Lupa daba coa solución. Sabía engaiolar aos demais moi ben. Aínda que tamén era moi sentimental, xa que cando morreu seu irmán sempre estaba moi triste.
Antía é máis alta e fraca que Amable, pódese dicir que é todo ósos. Tamén viste de negro e leva un pano na cabeza tapando a melena. É maior, ten a cara chea de engurras; o que lle dá un aspecto moi serio e cara de poucos amigos. As engurras márcanlle o ricto da boca dunha maneira brutal, xa se lle notaba a caveira baixo a pel. Só ten tres dentes, dous arriba e un abaixo.
Amable é de estatura baixa, mide 1’50, a súa estrutura é gorda, sen cintura. Ten os cabelos brancos, leva un pano atado ao pescozo cun nó, e sempre viste de negro. Ten unha cute moi pálida e os seus ollos son case brancos ou dun azul tan tenue que só destaca a meniña negra.
RETRATO
CARICATURA
RETRATO
PROSOPOGRAFÍA
ETOPEA
