bainua hartzea ia zeremonia zen (tearen zeremonia bezala). Asiako kultura honetan inoiz ez zen baztertzen norberaren garbitasuna, ezinbesteak bultzatuta ez bazen egiten izan ezik.
egunean behin hartzen zuten bainua, Nilo ibaian, ubideetan edo ur-pitxerren bidez. Erregulartasunez bainatzeak bainatzeak gaixotasunei eusten laguntzen zien.
bainuetxe publikoak erabiltzen zituzten, terma esaten zietenak, eta herritarrak elkartzeko guneak ziren. Ur epelak, beroak eta hotzak konbinatzen zituzten.
etapa iluna izan zen Europan. Bainuetxe publikoak debekatu egin zituzten progresiboki eta desagertu egin ziren. Uste zen bekatu-iturri zirela eta osasunerako kaltegarriak.
bainu etxe publikoak asmatu zituzten zenbait hiritan, adibidez, Atenasen. Edonola ere, zibilizazio honetako hainbat pertsonari ur beroarekin bainua hartzea ahultasun-sintoma iruditzen zitzaion.