Kom, leg uw hand op dit papier, mijn huid (Voor wie dit leest, Vroman)
Hé lange, doe ook eens iets!
Zodra de dag als een dreigbrief (Changement de décor, Warmond)
zoals de koelte ’s nachts langs lelies en langs rozen als wit koraal en parels diep in zee zoals wat schoon is rustig schuilt maar straalt wanneer ik schouwen wil zo meen ik dat ook jij bent (Zo meen ik dat ook jij bent, Hanlo)
De telefoon slaapt op de lessenaar. (Awater, Nijhoff)
Onachterhaalbare tijd, wiens hete honger graag Verslokt, verslindt, verteert al wat er sterk mag lijken (Gezwinde grijsaard, Hooft)
Was zo de zee? Neen, neen, een stad geleek ze, pleinen en straten in de kermisweek, Boerinne’ en boeren, en muziek en dans In de herbergen en in lichten krans Om elke markt de snuisterijenkramen Of als een koning komt en alle ramen Zijn licht des avonds en uit ieder dak Een witte vlag. Zo was de zee ... (Mei, Gorter)
Zij heeft al veel glaasjes op.
Turteltaks
De pan met andijvie zegt: Foei, o, foei! (Het fluitketeltje, Schmidt)
door snelle messen zonlicht losgebroken (Changement de décor, Warmond)
stop een tijger in uw tank (reclame Esso)
open happiness (reclame Coca-Cola)
De bus rijdt als een kamer door de nacht (Afsluitdijk, Vasalis)
Zoals een groepje jongens, pubers zijn het, 13-14 jaar, het haar in steile kuiven, veel groter lijken en, met meisjes in de buurt, nog harder praten, eigenlijk willen zij het liefste zwijgen, ophouden met lachen en gebaren, plaats voor hen maken, kom er bij, kom bij ons, zeggen hun ogen, die geen andere woorden vinden, en intussen proberen zij van de smalle dijen en de jonge borstjes weg te kijken, zo staan links in een hoekje vijf grote opgeschoten gele irissen met rechts van hen vier kleine paarse, even nog gescheiden als ze zijn door het water van de vijver. (Irissen, 2016, Martin)
