“Made in Galiza”

Era científico. Estudaba as tartarugas mariñas. Recopilaba información a través de entrevistas, enquisas e documentos. Posteriormente analizaba esa información para atopar respostas as súas preguntas.

Era filólogo e medía palabras. Nun día de traballo chegaba á biblioteca moi cedo coa súa regra, cunha calculadora e cun caderno. Despois comezaba a medir as palabras dos libros. Posteriormente calculaba a media do tamaño das palabras de cada libro e logo a superficie destas.

Era científico. Estudaba o burato de ozono. Recopilaba información a través de entrevistas, enquisas e documentos. Posteriormente analizaba esa información para atopar respostas as súas preguntas.

Calquera persoa aprendía a falala con total fluidez en varios anos.

Moita xente tardaba unha morea de anos en comezar a pronunciar as primeiras sílabas e descubriuse que había xente que nunca chegara a falala. Era tan difícil que os profesores e as profesoras non conseguían falala. Ademais de que a xente emigraba a outros países onde a lingua non fose un problema.

Era a lingua máis difícil de aprender do planeta pero a xente non marchaba do país por iso. Tanto os docentes coma os científicos sabían falala perfectamente.

Un 5 por cento da xente moza madrileña que se atopaba entre as idades de 16 e 21 anos falaba español habitualmente. Este era considerado por moita xente como unha lingua atrasada e pouco fina. Ademais, a maioría da mocidade tiña problemas para expresarse en castelán, aínda que era unha materia impartida na ensinanza obrigatoria.

Era falado pola maior parte da poboación e da xente moza. Ningunha persoa que fora o que ía á escola tiña dificultades para falalo.

Era unha lingua pouco falada. Porén, non se consideraba nin unha lingua atrasada nin un idioma pouco fino.

Tiña a intención de mercar un nome único para a súa futura filla, xa que estaba embarazada de 4 meses. Acabou por comprar un nome propio precioso, según ela, e unha palabra cuxa definición era: “subir por unha árbore impulsándose cos brazos e coas pernas”.

Tiña a intención de mercar un nome para o seu futuro fillo, xa que estaba embarazada de catro meses. Acabou por comprar un nome propio moi bonito para este e unha palabra cuxo significado era: “subir por unha pendente moi pronunciada, como a parede dun edificio, un muro etc.”

Tiña a intención de mecar un nome para o seu futuro fillo, xa que estaba embarazada de oito meses. Acabou por comprar un nome propio moi bonito para este e unha palabra cuxo significado era: “subir por unha pendente moi pronunciada, como a parede dun edificio, un muro etc.”

Ler en galego e escoitar moita música nesta lingua. Alén de ir a moitos festivais de música en galego.

Escoitar moita música en galego e ir a moitos festivais de música en galego. Ademais de disfrazarse e falar en galego disfrazada, ou disfrazado, para evitar o fracaso da misión de falar na lingua galega ao eludir frases pouco animosas como: “Aún si lo hablaras bien…”

Ler en galego. Amais de disfrazarse e falar en galego disfrazada, ou disfrazado, para evitar o fracaso da misión de falar na lingua galega ao eludir frases pouco animosas como: “Aún si lo hablaras bien…”

Cando abriu a porta se atopou cun vulgarismo. Ao recoñecelo, a palabra común fechou a porta con medo porque ese vulgarismo ía conseguir que esta desaparecese. A palabra común acabou por loitar contra a colonización dos vulgarismos ao intentar ocupar todos os lugares nos que eran necesarios os vocábulos galegos correctos (rúas, fábricas, escolas, empresas…)

Cando abriu a porta se atopou cun castelanismo. Ao recoñecelo, a palabra común fechou a porta con medo porque ese castelanismo ía conseguir que esta desaparecese. Ao final acabou por saír e desapareceu posteriormente.

Cando abriu a porta se atopou cun castelanismo. Ao recoñecelo, a palabra común fechou a porta con medo porque ese castelanismo ía conseguir que esta desaparecese. A palabra común acabou por loitar contra a colonización dos castelanismos ao intentar ocupar todos os lugares nos que eran necesarios os vocábulos galegos (rúas, fábricas, escolas, empresas…)

Comezou a falalo o 18 de maio e pola promesa que lle fixera a Castelao o día das letras galegas. O protagonista prometéralle a Castelao que empezaría a falalo o día seguinte da súa “conversa”. O personaxe principal do capítulo chamábase Luís.

Comezou a falalo o día posterior do seu aniversario, o 15 de xullo, e pola promesa que lle fixera a Castelao de empezar a falar galego ese día. O protagonista do capítulo chamábase Luís.

Comezou a falalo o 18 de maio e pola promesa que lle fixera a súa avoa de comezar a falar en galego. O protagonista do capítulo chamábase Luís.

No álbum había só fotos dos tataravós da protagonista e dunha mesma paisaxe en diferentes anos.

No álbum había: 1 foto dos tataravós da protagonista, 5 fotos da bisavoa desta, fotos tamén da súa avoa, imaxes da súa nai e ademais fotografías da propia protagonista. Así mesmo, tamén había imaxes nas que se podía ver unha mesma paisaxe en distintos anos.

No álbum só había fotos da protagonista coa súa parella e unha dun solpor.

Era científica. Ao principio escribía as palabras pronunciadas. Os días máis faladores pronunciaba unhas trinta ou corenta. Mentras que, a maioría dos días ningunha, dúas ou tres. Ao final do capítulo chegou á conclusión de que os homes falaban demasiado e descubriu que podía distraerse fóra do traballo facendo o que máis lle gustaba.

Era traductora. Ao principio escribía as palabras traducidas ao longo do día. Ao final do capítulo deuse conta de que non traducía correctamente.

Era bibliotecaria e o seu traballo era facer calar. Ao principio escribía as palabras pronunciadas ao longo do día. Os días máis faladores pronunciaba unhas trinta ou corenta. Mentras que, a maioría dos días ningunha, dúas ou tres. Ao final do capítulo chegou á conclusión de que os homes falaban demasiado e descubriu que podía distraerse fóra do traballo facendo o que máis lle gustaba.

A morte cun xersei do arco da vella e cun machete na man. Viu tres mulleres chorar e entre elas atopábase a muller que amaba. Ao final atoparon o seu corpo ao pé do arco da vella.

A morte cun xersei do arco da vella e cun machete. Viu tres mulleres chorar e entre elas atopábase a súa nai. Ao final atoparon o seu corpo ao pé do arco da vella.

A morte cun xersei do arco da vella e cun machete na man. Viu tres mulleres chorar e entre elas atopábase a súa avoa. Ao final atoparon o seu corpo ao pé do arco da vella.

Chamábase Uxío e afirmaba ser investigador. Aos trinta anos matou sen querer a un ourizo na estrada e, ao final do capítulo, calculou aproximadamente cantos animais e de que especies morrían no país cada día.

Chamábase Dióxenes e afirmaba ser investigador. Aos trinta anos matou sen querer a un ourizo na estrada e, ao final do capítulo, calculou aproximadamente cantos animais e de que especies morrían no país cada día.

Chamábase Dióxenes e afirmaba ser investigador. Aos trinta anos matou sen querer a unha vaca suíza na estrada e, ao final do capítulo, calculou aproximadamente cantos animais e de que especies morrían no país cada día.

Uns amigos trala morte dun home chamado Suso consumiron droga, concretamente unha marihuana que lles permitía falar en distintos idiomas como o francés ou o inglés.

O mellor amigo dun home chamado Brais decidiu beber alcohol tras o funeral do seu mellor amigo. Este acabou bébedo e falando inglés.

Unha muller trala morte da súa amiga Uxía decidiu ir a un bar de copas a beber alcohol. Esta acabou bébeda e falando francés.

Unha mazá. Poñía exactamente: “se vas á estación de autobuses o vindeiro día 26 ás oito da tarde cun paraguas vermello, coñecerás a alguén interesante.”

Unha néspera. Poñía exactamente: “se vas á estación de autobuses o vindeiro día 26 ás oito da tarde cun paraguas vermello, coñecerás a alguén interesante.”

Un pexego. Poñía exactamente: “se vas á estación de autobuses o vindeiro día 26 ás oito da tarde cun paraguas vermello, coñecerás a alguén interesante.”

O protagonista perdera a súa lingua nunha discoteca chamada “Coyote” e o día no que coñeceu a súa muller. Acabou por recuperala ao final do capítulo e afirmou que a súa muller tamén perdera a súa lingua anos atrás.

O protagonista perdera a súa lingua nun restaurante e o día do seu trixésimo aniversario. Acabou por recuperala ao final do capítulo e afirmou que a súa muller tamén perdera a súa lingua anos atrás.

O protagonista perdera a súa lingua nunha discoteca chamada “Coyote” e o día no que coñeceu a súa muller. Acabou por recuperala ao final do capítulo e afirmou que a súa muller perdera o seu móbil o día anterior.

Porque tiña unha enfermidade terminal, a cal era incurábel. Amarrou unha corda a unha nubre branca e mol. Posteriormente vestiu o nó na gorxa, mirou o mundo por última vez, tirou a banqueta dun puntapé e acabou coa súa vida. Ao final do capítulo, o autor afirmou que había quen dicía que ás veces sobre o val aparecía un esqueleto aforcado nunha nubre branca, que sucedía cando a alguén lle diagnosticaban unha enfermidade terminal e que era só visíbel para a xente cunha enfermidade terminal diagnosticada.

Porque tiña depresión. Amarrou unha corda a unha nubre branca e mol. Posteriormente vestiu o nó na gorxa, mirou o mundo por última vez, tirou a banqueta dun puntapé e acabou coa súa vida. O autor ao final do capítulo afirmou que había quen dicía que ás veces sobre o val aparecía un esqueleto aforcado nunha nubre branca, que sucedía cando a alguén lle diagnosticaban depresión e que só o podían ver as persoas que tiñan depresión.

Porque tiña que rematar con aquel amor que non o deixaba vivir. Amarrou unha corda a unha nubre branca e mol. Posteriormente vestiu o nó na gorxa, mirou o mundo por última vez, tirou a banqueta dun puntapé e acabou co amor da súa vida. Ao final do capítulo, o autor afirmou que habían quen dicía que ás veces sobre o val aparecía un esqueleto aforcado nunha nubre branca, que sucedía cando rompía algún corazón e que só o podían ver a persoas que sufrían por amor.